zondag, 10 april, 2005, 12:26
Daar de cointreau’s nog een beetje in mijn hoofd bonken, blijf ik maar lang in bed. Rond het middaguur verschijn Miodrag ten tonele en we praten een beetje bij. Lang kan het niet duren, want ik heb een vliegtuig naar Beijing die middag en moet dus op tijd naar het Hongqiao (Domestic) vliegveld.
Dit is een ouder vliegveld en wordt alleen voor vluchten binnen China gebruikt. Erg druk en weinig gezellig. Uiteindelijk gaat de gate open en kunnen we het vliegtuig van China Eastern Airlines binnen. Alles ziet er versleten uit en ik hoop dat ik geen onderdelen vast moet houden tijdens de vlucht. Gelukkig gaat alles goed en landen we veilig op Beijing International Airport. In de taxi-corner worden mensen efficient in taxi’s gepropt om ze zo snel mogelijk van het vliegveld weg te krijgen.
Zomaar een straat in Beijing
Nadat de chauffeur mijn briefje van onze secretaresse heeft gelezen, komt hij in actie en stuiven we in razende vaart het verkeer in. Ik kruip op de plaats achter de chauffeur want dat is meestal de veiligste plek (chauffeur red altijd zichzelf). Echter na een paar kilometer staan we in een eindeloze file. Een uur later ben ik dan toch bij het hotel en duik maar gelijk in bed. De volgende morgen moet ik weer vroeg op voor de eerste bezoekjes.
[ reactie toevoegen ] | permalink |
( 3 / 4233 )zaterdag, 9 april, 2005, 12:23
Dit is de grote dag dat ik eindelijk mijn permanente apartement mag betrekken. Maar eerst gaan we toch nog een ochtend aan het werk in kantoor om wat aan de computersystemen te werken. Je merkt wel dat in een beginnend bedrijf je een zeer flexibele functie omschrijving hebt.
Dan is het zover. Maggie van het Real-Estate bedrijf begleidt me naar mijn nieuwe stulpje die vlak naast het andere apartement ligt. Zondag komt mijn kollega Miodrag aan, die zijn apartement (waar ik voorheen in zat) in bezit zal nemen. Markus besluit om mee te verhuizen daar hij dan ook enkele dagen mijn apartement voor zichzelf zal hebben, terwijl ik in Beijing zit.
Zicht in mijn kamer vanaf de ingang
Als je binnen komt, kijk je direct in de woonkamer van zo’n 10 meter diep. Aan het eind zit een pui die bijna geheel open kan zodat je een soort van balkon idee heb. Het hekje is om te voorkomen dat je 32 verdiepingen naar beneden keldert. Aan de rechterkant is direct de keuken met aan drie zijden aanrecht. Ik denk echter dat ik niet zoveel gebruik zal maken hiervan met prijzen van 2 euro voor een voortreffelijk avondmaal in de foodcourt.
De keuken met veel lege kastjes
De rechter slaapkamer en badkamer
De volgend twee deuren aan de rechterkant gaan naar de eerste badkamer en slaapkamer. De beide kamers hebben ook een tussendeur. De laatste deur rechts is een kantoortje met een slaapsofa die als bed uitgeklapt kan worden. Dit is dus ook een extra logeerkamer.
Mijn kantoortje en extra slaapkamer
Mijn slaapkamer aan de linker kant
Aan de linkerkant is de tweede slaapkamer met eigen badkamer. Ik denk dat ik dat maar als mijn slaapkamer gaat innemen. De rest van de middag besteed ik aan het versjouwen van mijn spulletjes naar mijn nieuwe hok.
Mijn badkamer aansluitend aan de linker slaapkamer
’s Avonds waren we van plan om een filmpje te pakken. De ‘Flying daggers’ klonk erg interessant, maar wij konden geen bioscoop vinden die hem vertoonde. De andere films zijn niet leuk, of niet Engels ondertiteld. We besluiten maar een barretje te pakken in de buurt van de Huaihai Zhong Lu. Onder het genot van live muziek van een soul-bandje uit San Francisco en enkele cointreau’s kan het leven erg goed zijn.
[ reactie toevoegen ] | permalink |
( 3.6 / 5885 )vrijdag, 8 april, 2005, 12:15
Veel geklus op het werk om computersystemen aan het werk te krijgen, apparaten te bestellen, lezingen voor training, etc. We besluiten om de dag maar goed af te sluiten met een goed restaurant met de naam ‘South Beauty’.
Het is een keten van restauranten die eten uit het Zhenchao gebied. Erg heet eten normaal, maar wat wij bestellen blijkt niet zo pittig te zijn als we verwachten. Alles smaakt weer erg goed, ook de gefrituurde garnalen die je ongeschild met kop en poten naar binnen moet werken.
Daar sta ik dan in het oude deel van Shanghai
[ 1 reactie ] ( 39 keer bekeken ) | permalink |
( 3 / 4143 )donderdag, 7 april, 2005, 12:12
Vandaag ben ik officieel lid geworden van de NVS, de Nederlandse Vereniging in Shanghai. Het eerste evenement dat op het programma staat is koninginnedag. In tegenstelling tot in Nederland vieren we dat in China op 22 April. Hoe culturen toch van elkaar kunnen verschillen. Grappig is dat de secretaris van de vereniging in hetzelfde apartementencomplex als ik blijkt te wonen.
Onze gym in de Mayfair Hotel
Mijn kollega Peter is ook aangekomen en we spreken af om te eten in een restaurant en dan bij hem thuis een filmpje te gaan kijken. Het restaurant is nogal lux. Wanneer je je jas over de stoel hangt, komt een ober aan met een hoesje om die over je jas en rug van de stoel te doen. Daar ze geen Engelse menukaart hebben, moeten we maar weer op aselecte wijze een willekeurige keuze maken. Het meeste eten smaakt goed, behalve een gerecht van slappe buisvormige ringetjes in zware saus. Na wat onderzoek blijkt het hier om gekookte dikke darm te gaan. Eet smakelijk.
De film was er een van Franse makelij met een slap verhaaltje maar aardig camera werk. Halverwege begint de vermoeidheid zijn tol te eisen en ik kan met moeite mijn ogen open houden. En dat kan niets te maken hebben met de halve liter flessen Tsingtao bier voor mijn neus.
[ reactie toevoegen ] | permalink |
( 2.9 / 3236 )woensdag, 6 april, 2005, 12:09
Eens beginnen toch je kleren een beetje op te raken en mensen je na te kijken op straat. Dan moet je toch eens gaan wassen. Eerste uitdaging hier is het uitzoeken van het juiste wasmiddel in de supermarkt. Mijn Chinees is niet goed genoeg om een zak waspoeder van bakmeel te onderscheiden. Gelukkig zijn er hier ook de herkenbare logo’s van Omo en Ariel. De tweede keuze is wat moeilijker. Mijn boekje ‘Chinees voor op reis’ bevat geen vertaling voor het woord ‘bleekmiddel’, dus kijk je naar de plaatjes op de zak en kijkt of er gekleurde kleding of witte kleding op staat. Uiteindelijk kom ik thuis met een pak voor bonte en een pak voor witte was. Ik ben er denk je, maar nee. Nu moet je nog de wasmachine aanzetten. In het plaatje kan je zien hoe makkelijk het is om het juiste programma in te stellen. Op de gok dan maar.
Lastig zulke apparaten. Wat zou jij gokken ?
Terwijl de wasmachine haar werk doet, besluiten Markus en ik maar weer eens naar de gym te gaan om wat calorien te verstoken. Het goede eten begint zich toch langzaam rond de middel te verzamelen. Ik ben een beetje jaloers op die Chinezen die drie keer per dag warm en veel eten, maar toch niet dik schijnen te worden. Dat gen die je spleetoogjes geeft, schijnt je in ieder geval ook slank te houden.
Na de gym is de wasmachine nog steeds druk. Met drogen nu weliswaar. Als hij klaar is blijkt het nog vochtig en zal ik toch de was moeten uithangen. Ach ja, het leven begint zijn gangetje hier te krijgen.
[ reactie toevoegen ] | permalink |
( 3 / 4596 )Back Next
