zaterdag, 2 april, 2005, 12:04
Vandaag is geen werkdag en ik sta dus ook wat later op. Op het programma staat een wandeling met Markus door Shanghai richting het westen. Een ruim rondje om het Zhongshan park.
We lopen eerst west, totdat we een vreemd bolvormig gebouw tegenkomen. Na enig onderzoek blijkt het hier om een gymnastiek sporthal te gaan. Verder lopen we totaan de verhoogde Zhongshan Lu en volgen deze richting noord. Allerlei armoedige winkeltje met oude prullen en overjarig vlees. We lopen over een brug over de Wusong rivier waarop zoals op vele andere plaatsen DVD verkoopsters staan. Zij verkopen echter het soort natuurfilmpjes die in China verboden zijn.
Zhongshan Lu verhoogde snelweg richting brug
Na rechtsaf richting het oosten afgeslagen te zijn, komen we in een wijk met hoge, armoedige wolkenkrabbers. Weinig interessants te zien, behalve natuurlijk hoe de mensen hier leven. Na weer richting zuid terug te keren lopen we langs de oostkant van Zhongshan park weer richting het apartement. Wandelen gaat gepaard met het oversteken van straten, wat niet zo eenvoudig is. Zebrapaden dienen hier nergens voor en rood licht betekent voor de automobilist: langzamer rijden en toeteren. De rechtdoor op de zelfde weg regel is hen totaal onbekend. Oversteken heeft nogal wat weg van het oude computerspelletje ‘Frogger’ en voetganger lichten zijn vaak uitgerust met een afteller die aangeeft wanneer het rood wordt. Niet op tijd aan de overkant is game over. Een goede lichamelijke oefening, maar we kunnen nog wel wat meer gebruiken.
Na het eten, gaan we daarom maar eens de Mayfair hotel gym uitproberen. Na 10 minuten fietsen, wat bodybuilden, dan weer 10 minuten hardlopen, etc. Moe maar voldaan terug naar huis voor een douche. Het plan was om te gaan stappen, maar dat verschuiven we wederom een dag verder. Morgen is er weer een dag.
[ reactie toevoegen ] | permalink |
( 3 / 4070 )vrijdag, 1 april, 2005, 11:59
Het is geen grap, maar op deze dag gebeuren er geen noemenswaardige dingen. Na een dag vol oplossen van kleine probleempjes, volgt een avond van laat eten, wat voor de buis hangen en wat internetten.
Uitzicht uit apartement bij dag
[ reactie toevoegen ] | permalink |
( 3 / 4090 )donderdag, 31 maart, 2005, 11:56
De dag begint en Markus en ik begeven ons voor een ontbijt in de Mayfair. Iets eenvoudiger dan de vorige dag kunnen we aan het eten beginnen. Later die dag wordt ik opgebeld door de real-estate agente dat het niet de bedoeling is dat we in de Mayfair ontbijten. Er is een simpel ontbijt in een zaaltje onderin het apartementencomplex van koffie en een broodje. Ik had het niet goed begrepen.
De werkdag was weer vol met IT zaken, trainingen, administratie, etc. De lunch van soms ongedefinieerde gerechten viel goed en ook Markus vond het eten erg lekker. Echter vanwege het vroege uur en het feit dat ik een beetje moet matigen met eten, zal ik er geen gewoonte van maken om elke dag zo te eten.
Uitzicht uit apartement bij nacht
’s Avonds staat er een dineetje op het programma bij de German Chamber of Commerce in het Shanghai Hilton Hotel. Ik was vooral geinteresseerd door de lezing van de Hollandse journalist die de Shanghai Herald log schrijft. Na wat netwerken tussen de diverse Duitse managers en ondernemers, begint het buffet. Het eten was wederom goed en ook Duitse gerechten als schweinbrat en pretzels waren aanwezig. De toespraak was nogal een tegenvaller met een hoop generalisaties en doordrenkt met frustraties van de spreker zelf. Met de oude ‘mobiele telefoon’ truc heb ik dan maar voortijdig de happening verlaten om vervolgens mijn bed op te zoeken.
[ reactie toevoegen ] | permalink |
( 2.9 / 36 )woensdag, 30 maart, 2005, 08:10
Eerste echte werkdag dient zich aan. Ik begin de dag maar eens met een heerlijk ontbijtje in het Mayfair hotel. Ik had begrepen dat deel van de service van het apartement was dat ik hier kon ontbijten. De serveerster kijkt echter erg verrast wanneer ik mijn Mayfair clubcard op tafel legt en mijn Belvedere apartement nummer opgeef. Ze haalt haar supervisor erbij welke ook erg verward mijn verhaal aanhoort. Na nog enige andere managers van enig soort uitgelegd te hebben, mag ik mijn ontbijt beginnen. Erg goed. Een buffet van hartig, fruit, brood, gebakken ei tot Chinees ontbijt als mihoen toe.
Aan de uitgang van het hotel, ga ik in de rij voor de taxi staan. Dat is erg handig, want de portier kent redelijk Engels en kan de taxi chauffeur vertellen waar hij heen moet. Het weer is mooi, maar het verkeer is waardeloos. Het kost me ongeveer een half uur om 3 kilometer naar het kantoor af te leggen. Mijn tijd besluit ik nuttig te gebruiken door naar straatnamen te kijken. Zo leer ik waar de straten zijn en ook staan de namen in zowel Chinees als in Engels aangeven. Zo kan ik elk Chinees karakter met een Engelse tegenhanger verbinden en zo de uitspraak leren.
Op kantoor, stort ik mij op administratieve en IT problemen die opgelost moeten worden. Ook voorbereidingen en trainingen deze week staan op het programma. Onze ingeneurs gaan erg vroeg eten (11.30) aan de overkant van de straat. Voor 9 yuan (90 eurocent) heb je een lunch van 2 groentes, 2 proteine gerechten en een vleesgerecht op een bord en verder rijst, soep en watermeloen. Als dit elke dag zo gaat, zal ik binnenkort niet meer in mijn kleren passen.
’s Middags, Markus, een kollega van mij vanuit Freiburg arriveert om te helpen met het opzetten van de IT netwerken en servers. Ik heb al het werk gezien van de Chinese installateurs en zag al dat er diverse dingen niet goed zaten. We zullen hier en daar toch weer dingen zelf moeten doen. Ik had afgesproken om hem te ontmoeten bij het apartement nadat hij met de zweeftrein (MagLev) en taxi daar aankomt. Zodoende vertrek ik wat vroeger terug richting apartement.
De zweeftrein rijd met 431 km per uur
Markus is een vrolijke jongen met wie het prettig is kennis te maken. Ik wijs hem zijn slaapkamer en badkamer in het apartement. Terwijl hij koffers uitpak, ruim ik mijn kamer ook een beetje op en maak mijn koffers leeg. Ik plaats het fotootje van Marcel, Annemieke, Lotte en Meike op mijn bureau en denk stilletjes hoe het met hen gaat.
’s Avonds eten we in de Megabite foodcourt en lopen door het winkelcentrum op zoek naar enkele dingen zoals een wekker, die ik nodig heb. Omdat Markus nog moe is van de vlucht, word het niet laat en na wat ge-internet wordt de dag afgesloten.
[ reactie toevoegen ] | permalink |
( 3 / 4572 )dinsdag, 29 maart, 2005, 08:04
Na ongeveer 10 uur vliegen zet de KLM 747 zijn wielen aan de grond in Shanghai. Nog een beetje duf van de vlucht raap ik al mijn spullen bij elkaar en ga in de rij staan om het vliegtuig te verlaten. Voor mijn boert een Chinese zakenman hard. Chinezen schamen zich totaal niet voor hun lichaamsfuncties, waar ik echter nog steeds aan moet wennen. Op het vliegveld wacht ik voor mijn koffer. Volgepakt met wat kleding en schoenen (het meeste heb ik mijn vorige trip al meegenomen), wat boeken, kadootjes en veel Hollandse etenswaren. Chocolade zoals repen, paaseitjes en hagelslag, stroopwafels, drop, etc. De bagageband doet zo’n vier meter en stopt dan weer met sirene en zwaailicht. Zo gaat dat enige keren. Wellicht is mijn koffer van ongeveer 32 kg iets te zwaar voor dit.
Eenmaal door de duane en een grote menigte Chinezen met bordjes waarop de namen staan van mensen die zij op komen halen, ploeter ik voort met mijn twee trolleys en een laptop bungelend aan mijn schouder. Richting de wachtrij voor taxi’s. Een illegale taxi chauffeur probeert mij nog te verleiden om met hem mee te gaan (very cheap), maar ik vind de normale taxi al uitdaging genoeg. Van mijn stapeltje ‘homers’ laat ik de taxi chauffeur het kaartje zien van het Duitse bedrijf dat mijn visa, werk en verblijfsvergunning zal regelen. Ik moet daar zo snel mogelijk mijn paspoort achterlaten voor de procedures.
Hierna begeef ik me weer per taxi naar het apartement. Taxi’s zijn hier niet duur. Een tripje van een uur van het vliegveld naar mijn apartement kost ongeveer 150 yuan (ong. 15 euro). Goedkoper is om met de zweeftrein te gaan voor 50 yuan en dan de rest met de metro van ongeveer 15 yuan. De zweeftrein is erg leuk. Met 430 km per uur raast het over zijn betonnen rails voor ongeveer 32 kilometer. Helaas heb ik vandaag zoveel bagage dat ik het even avontuurlijke tripje met de taxi neem.
Het verkeer is een chaos en alle taxi chauffeurs hier denken dat westerse mensen (‘longnoses’) altijd haast hebben. Ze rijden daarom als gekken en wisselen continu van rijstrook zodra er ergens een gaatje loemt of verkeer lijkt meer op te schieten. Waarschijnlijk leren ze hier rijden met zo’n spelletje van 8 schuifjes en een leeg gaatje. Dit rijgedrag lijkt volgens mij een averechts effect te hebben op de doorstroom. Maar, dat ziet de gemiddelde chauffeur hier niet echt in.
Na mijn bagage in het apartement achtergelaten te hebben, begeef ik me naar ons kantoor in de Suntong Infoport Plaza op de Huaihai Lu (lu = straat en de uitspraak is: Gwaihai Loe). Ik word daar hartelijk verwelkomd door het team van jong ingenieurs en praat wat bij. Met mij heb ik een grote zak paaseitjes van de Jamin meegenomen. Daar de kwaliteit van de chocolade in China niet echt geweldig is, vind het gretig aftrek en is de zak aan het eind van de dag leeg. Dan begint het echte werk van email ophalen, adminstratieve zaken en trainingen voorbereiden.
In mijn kantoortje op de 8ste verdieping
Vanwege de jetlag besluit ik het kort te houden. Na wederom een heerlijke maaltijd in de Megabite foodcourt onder het apartement en wat boodschappen in de supermarkt, begeef ik me naar m’n flat, naar bed.
[ reactie toevoegen ] | permalink |
( 3 / 4547 )Back Next
