Putuoshan (02.07.05) 
zaterdag, 2 juli, 2005, 13:12
Dit is de dag dat Miodrag, Schnezena en ik voor het eerst een heel weekendje weggaan en wel naar Putuoshan, een eiland ten zuid-oosten van Shanghai met de grootte van Texel. We hebben de snelst weg er naar toe geboekt wat bestaat uit een uur in een bus naar een haventje ten zuiden van Shanghai en dan 2 uur op een catamaran boot die met een vaartje tussen de 60 en 70 km per uur over het water sjeest.

De reis start op een groot busstation onder een groot highway knooppunt in de stad. De koolmonoxide die van de snelweg omlaag dwarrelt en de enorme hitte maken het niet de meest aangename plek. Gelukkig is er een wachtruimte met airco die enige verkoeling bied. Na de tickets opgehaald te hebben, gaan we aan boord van de bus van Chinese makelij. Redelijk goed ingericht, enkel wat weinig beenruimte voor lange buitenlanders als ik en ook de vering is tijdens de constructie van de bus over het hoofd gezien. Na een korte rit worden we op een steiger gedropped met voor ons een grote, comfortable uitziend schip.

Echter blijkt dit niet ons transport middel te zijn want die dobbert links naast de grote boot. In de catamaran blijken toch nog zo'n 300 passagiers te passen die over een smalle loopplank het hevig op en neer dansende schip in geloodst worden. Uitsteeksels van de steiger komen angstwekkend dicht bij de ruiten van de boot en het zou me niets verbazen als een grote golf een van de ruiten tot barrels drukt. We zitten dan nog amper een kwartiertje tussen de inmiddels al kotsende Chinezen of we worden opgeschrikt door een hevige knal van een imploderende ruit aan de linkerkant. Enkele lichtgewonden worden afgevoerd en de stukje veiligheidsglas worden bij elkaar geveegd. Dan wordt het gat vakkundig gedicht op Chinese wijze met een plank en wat touw en kan de reis beginnen.


Even houtje-touwtje. Geen tijd om te wachten op een glaszetter

Op snelheid is de boot een stuk rustiger en ook de wat zeezieke mensen om ons heen die zo onderhand wel eens spugen van dat kotsen, vegen hun mond af en kijken weer wat vrolijker. De reis eindigt in de haven van Putuoshan, waar we voordat we in het shuttlebusje van hotel, eerst een entreekaartje voor het eiland moeten kopen voor 110 yuan per persoon. Het hotel is prima en iedere kamer beschikt over een goed functionerende airco.

Na wat uitgerust te zijn, gaan we eerst maar even lunchen in het hotel. De fototjes in het menu zijn wat misleidend klein want voor dat we het weten staan er grote schalen met lekkere dingen en drie grote pannen soep voor onze neus. Natuurlijk laten we ons niet kennen en weten toch de helft weg te krijgen, mede omdat het weer erg lekker is. Dan gaan we maar eens op stap voor een bezoek aan de eerste tempel, de grootste met een enorm gouden beeld erop van de koningin van de zuidzee.


We nemen maar een stukje binnendoor

Dit eiland kent geen taxi's of auto's maar heeft een beperkt netwerk van shuttlebusjes die je voor een redelijk bedrag van busstop naar busstop brengen. Ons hotel ligt precies tussen twee busstops en we moeten dus lopen. Dat is normaal niet zo een probleem, maar bergop lopen in temperaturen hoog in de 30 is toch iets anders.


Gouden koningin. Zou graag de rest van het schaakspel zien

Uiteindelijk bereiken we de boedistische tempel en genieten van de mooie opzet en architectuur. Het wil niet zeggen dat de tempel oud is, want het meeste is gemaakt van beton, maar goed. In een ruimte boven in de tempel is een enorme verzameling boeddha's te bewonderen. De 'barbie collectie' representeerd alle gedaanten van de boedhistische goden. Alles in goudkleur natuurlijk.


Zou zo in een vakantiebrochure passen. Met toeristen

Na deze tempel gaan we naar een oud dorpje in het midden van het eiland met natuurlijk ook wat tempels en een boedhistische monnikenklooster. In het dorpje met vale oude huisjes, een grote vijver en smalle straatjes, lopen dan ook vele in oranje geklede monniken rond met onder dat gewaad duidelijk zichtbaar een broek en t-shirt. Het zou deze gasten niet misstaan om eens een pot verf en kwast ter hand te nemen en hier en daar eens wat muurtjes te schilderen.


Rustiek dorpspleintje met tempels en toeristen

Tegenover dit dorpje is een strand en redelijk oververhit door het weer slenteren we maar eens daar heen. Ons zwemgerei ligt echter nog in het hotel, maar pootje baden in het koele water is ook niet gek. Je blijkt er echter zowiezo niet te mogen zwemmen merken we als een officieel geklede Chinees allerlei bewegingen staat te maken en te roepen naar een groepje jongelui die lustig de golven trotseren. Zo af en toe scheert er een jetski voorbij die toeristen van een tochtje laat genieten. Ook staan er quads om over het strand te racen en even dacht ik eraan, maar het is gewoon te warm.


Strandje met ... jawel, toeristen

's Avonds gaan we eerst maar eens genieten van een heerlijk avondmaal buiten voor het hotel. Er staan netjes op een rij teiltjes waarin vissen, garnalen en kreeftjes zwemmen. Verser kan niet. We wijzen dus maar op de gok wat spartelende jongens aan die vakkundig gevangen en in een plastic zakje gepropt worden. Even later liggen dezelfde jongens geurend en vakkundig bereid voor onze neus. Dat is natuurlijk weer erg goed. Er wordt hier gezegd dat het toppunt van succes is een Amerikaans salaris, Europese vakantiedagen, een Japanse vrouw en Chinees eten. Ik scoor in ieder geval 2 uit 4 wat niet slecht is. Nu nog even op zoek naar een Japanse vrouw, maar dat Amerikaans loon kan ik wel vergeten.


Ons hotel aan het strand met mooi uitzicht. Geen toeristen

Nog even nagenietend slenteren we nog maar even langs het strand wat met eb zo'n tweehonderd meter breed was en meer van de waddenzee weg had, maar nu met vloed toch aardig opgevuld is met water. Op het strand is een karaoke tentje met enkele mensen zittend op het terras en vele staand om het geheel. We besluiten maar even te gaan zitten en direct komt er een Xiaojie (jongedame) naar ons toe om even af te rekenen. We blijken al 30 yuan te moeten betalen om op het terras te mogen zitten en te luisteren naar een valse versie van onbekende Chinese nummers. Dit gebruik is ons onbekend en we stappen dan ook terstond op. Het is al weer laat en een goede nachtrust is zeer welkom.

[ reactie toevoegen ]   |  permalink  |   ( 3 / 4262 )
Formula 1 (19.06.05) 
zondag, 19 juni, 2005, 13:19
Daar is ie dan. Voor mij persoonlijk natuurlijk een grote dag. Vele dromen er enkel van maar ik ga het dan ook meemaken: racen op een echt Formule 1 circuit. Maar het is ook de verjaardag van Peter en ik begeef me dan ook vroeg naar Metrocity aan de overkant om een leuk kadootje uit te zoeken in een winkeltje speciaal met allerlei formule 1 en race attributen. Als ik echter voor het winkeltje sta, blijkt het leeg en afgelopen week gesloten te zijn. Nou heb ik niets, maar goed, ik heb verder geen tijd en neem dus maar een taxi naar Peter's huis.

Onze chauffeur meneer Chen is wat laat maar we hebben nu beiden ons Chinees rijbewijs en we rijden dus maar even naar de ingang van de campus om hem snel op te pikken. Dan gaan we op weg naar het racecircuit even buiten Shanghai. Het circuit is adembenemend met het ene gebouw nog mooier dan de andere, maar het ligt er verder leeg en verlaten bij. Geweldig, een heel circuit voor ons alleen. We zijn wat vroeg en gaan dus maar even wat foto's maken en boven in de journalisten ruimte kijken. Het is als een hoge brug over het ciruit gebouwd en je hebt dus een prachtig uitzicht over het hele terrein. Indrukwekkend wat die Chinezen neer kunnen zetten als ze willen.


Ken net. De instructeur wijst op mijn te grote sloffen

Voordat we de financiele zaken regelen moeten we eerst maar eens de racewagens passen vind een van de technische staf daar, kijken naar mijn nogal on-coureur uitziende postuur. Dus kruipen we in de wagens en het blijkt al gauw dat mijn schoenen veel te groot zijn. Het gas en rem zitten net zoals in een auto rechts en de koppeling links. Maar de pedalen zijn zo small, dat ik enkel kan gas geven en remmen tegelijk. Dat werkt niet zo goed op de baan, dus komt een ander man met de grootste maat rijschoenen aansjouwen. Maat 44 is eigenlijk te klein voor mij, maar wie wil racen moet pijn lijden denk ik maar. Met deze schoenen lukt het goed en we gaan dus maar onze geldzaken regelen.

Voor een korte cursus en een uur racen in de formule campus betaal je hier 200 euro. Dat is erg goedkoop en ook formule 1 racen kost hier maar 400 euro per uur. Dat kunnen we echter nog niet, want dat komt pas over een half jaar hier beschikbaar en je moet eerst goedbevonden zijn in de formule campus. Ook moet je een borg betalen van 2000 euro voor het geval je de wagen crashed. Dat doen we via creditcard, maar zowel die van mij als die van Peter blijken niet meer dan 1000 toe te staan per terminal. Gelukkig heb ik nog een creditcard, maar daar komen we niet tot het benodige bedrag. Na veel heen en weer gepraat, bellen met de verantwoordelijke manager en veel geprobeer met de cards, krijgen we eindelijk te horen dat het in orde is om met een lagere borg te rijden.


Met onvoldoende vloeistofdruk of slechte pomp kan je niet rijden

Eerst dus naar een kamertje waar onze bloeddruk en polsslag gemeten word. Met een perfecte 120/80 en 60 slagen per minuut op mijn papiertje hebben we een korte cursus over de bediening en de training die we gaan doen. Uiteindelijk kan ik dan de race-spullen ophalen en me verkleden. Tegen verwachting past de grootste maat race-overall me erg goed maar de bijgeleverde onderhandschoentjes en race-sokjes zijn toch wat aan de kleine kant. Ook het bekende witte hoofdmasker is wat krap en als ik mijn helm opzet kan ik maar nauwelijks mijn bril weer opzetten. Maar uiteindelijk staan we dan toch in de zengende hitte als echte coureurs uitgedost op de start-grid. In dit pak blijken we gelijk beroemd, want enige Chinese toeristen trotseren de bewaking om naast ons gefotografeerd te worden.


Daar staan ze dan. Het Micronas race-team

In de racewagens, met een volledige crew om me heen en zelfs een parasol boven mijn hoofd wachten we dan op de start van de eerste oefening. Rechtuit gassen, opschakelen van 1 tot 4 en dan kranig remmen aan het eind van het rechte stuk. Dan keren en aan de andere kant weer hetzelfde. De motoren worden gestart en ik zie even later Peter, nog wat hotsend, voor mij wegracen. Als hij aan de andere kant keert, mag ik van start en met hoge toeren knal ik van mijn plek en schakel op en op tot ik aan het eind van het rechte stuk ben. Deze karretjes trekken werkelijk beresnel op en remmen ook net zo dapper. In een vrij kort stukje kom je zo vrij znel weer tot stilstand. DIt is geweldig en we herhalen de oefening vele malen met soms wat tips van de instructeur over schakelen, zo laat mogelijk ontkoppelen en vooral stevig remmen. De versnellingen zitten vrij dicht naast elkaar maar na wat oefening krijg ik hem altijd in de juiste.


Klaar op de start-grid met natuurlijk een parasolletje

Halverwege de tijd, blijkt de wagen van Peter wat problemen te hebben en net zoals op de kartbaan is er al een clubje monteurs in de pits bezig de T-Car in orde te brengen. We rusten wat uit, drinken wat en uiteindelijk blijkt de monteur op de baan zijn ANWB cursus met goed gevolg te hebben afgelegd, want hij heeft hem weer aan de praat. Daar gaan we dus weer voor enige rondje brullend over een voor de rest totaal leeg circuit. Normaal doe je dit voor het hele uur maar we hebben de instructeur zover gekregen dat we ook nog twee rondjes over het hele circuit kunnen toeren. Hij kruipt in de safety-car en wij moeten dus achter hem blijven.


Vol vertrouwen scheuren we over het circuit

Nu dacht ik dat dat een rustig rondje zou worden, maar die safety-car blijkt aardig wat paarden onder de motorkap te hebben. Het eerste rondje gaat redelijk snel en op het lange rechte onderste stuk van het circuit (het circuit heeft de vorm van de 'Shang' karakter als in de Chinese naam van Shanghai), probeert hij toch weg te trekken van ons. Natuurlijk vergeefse moeite want we geven gewoon meer gas, hoog toerend in zijn 5e versnelling. De wegligging van deze karretjes is erg goed en het gaat toch razend snel op het rechte eind. Gierend wind langs en tegen je helm en lege tribunes die voorbij flitsen. Het tweede rondje gaat zelfs nog sneller en ook de bochten nemen we met meer vertrouwen en snelheid. Maar ja, aan alle fun komt een einde en ik eindig als eerste. Natuurlijk niet moeilijk als je elkaar niet in mag halen.


Gedaan met de pret. Zwetende koppen vers uit de cockpit

Nog nagenietend dobberen Peter en ik wat later in het zwembad van zijn campus. Dit was een geweldige dag en we hebben besloten dat dit een Shanghainese traditie wordt voor verjaardagen. Ik ben in november jarig, na de formule 1 race in oktober in Shanghai en dan zou volgens de instructeur, formule 1 racen voor ons mogelijk moeten zijn. Ik kijk er voor het eerst weer eens naar uit om weer een jaartje ouder te worden.

[ 2 reacties ] ( 255 keer bekeken )   |  permalink  |   ( 3 / 4676 )
Suzhou (18.06.05) 
zaterdag, 18 juni, 2005, 13:05
Samen met Markus, Miodrag en Schnezena gaan we vandaag een bezoekje brengen aan Suzhou, de stad met duizend tuinen. We hebben vandaag de chauffeur van Wayne, meneer Li met ons en hij rijd ons in een anderhalf uurtje naar de stad niet ver weg van Shanghai. Het eerste grote park wat we aandoen is Hu Qiu (Tijger Berg) met een grote scheefstaande pagode op de top. Het is een erg rustig en mooi park met bonsai tuintjes, rotsen, huisjes en bruggetjes. Ook hoor je hier vogels (die waarschijnlijk niet te eten zijn) en kikkers. Het is niet te druk, erg warm en vochtig en op een paar momentjes vallen er drie of vier druppeltjes. We genieten volop en nemen er onze tijd voor.


Leuke pleintjes met beekjes en watervalletjes

Na weer door de traditionele uitgang en winkelstraat (waar ik nog een zijden overhemd koop voor 5 euro die ik wellicht ook voor 3 euro had kunnen krijgen) gelopen te zijn, zijn we toch wel weer blij als we even bij kunnen komen in de auto met airco. Het is zo'n MPV die ze hier 'Mianbaoche' noemen, wat letterlijk brood-auto betekent. Dit vanwege de vorm. We zetten koers naar het centrum van de stad om een restaurantje te vinden voor de lunch. Hoe ik ook probeer in mijn beste Chinees, de chauffeur, meneer Li, blijft weigeren om samen met ons te gaan eten. Omgang met de andere chauffeur, meneer Chen is toch makkelijker. Die doet gewoon met alles mee en is ook een gezellige vent.


Niet alleen de Italianen kunnen scheve torens bouwen

Na de lunch gaan we naar een tweede tuin, de 'tuin van de nederige man'. Een park met weer vele oude gebouwtjes, paviljoentjes en vele vijvers met waterlelies. Natuurlijk zijn we weer in het verkeerde seizoen, want de waterlelies dragen geen bloemen. Maar mooi blijft het. We proberen nog naar een ander park te lopen met een grote pagode, maar als we daar aankomen blijkt het al laat en we gaan dus maar niet naar binnen. Een snelle foto vanaf de straat en dan nemen we voor de verandering maar eens fiets-riksja's om ons terug naar de auto te brengen. We zeggen de riksja-rijders gedag en stappen vlug in de auto voor een verkoelende rit terug naar Shanghai.


Vijvers, bruggetjes en waterlelies

Erg handig zijn de aftellers bij de stoplichten. Bij groen licht tellen ze af om aan te geven hoeveel seconden je nog hebt voordat het naar rood gaat en bij rood tellen ze in rood af hoe lang je nog moet wachten voordat de lichten op groen gaan. Voorkomt dat mensen onnodig gas geven om door groen te kunnen terwijl ze nog ruim tijd hebben of dat ze het toch niet meer halen. Ook bij rood weet je wanneer hij op groen gaat springen en kan je langzaam toerijden als het bijna zover is.


Grappig zijn de aftellers op de stoplichten

's Avonds ga ik met Markus, Peter en Flo naar een Chinese film. We hebben weinig tijd maar snacken toch nog even snel wat in een restaurant. Onze flessen bier krijgen we niet op en we smokkelen deze dus maar de filmzaal in. De film is een rustig verhaal over een familie waarvan broers en zussen hier en daar gaan werken. Onder andere in Ulan Bator, de hoofdstad van Mongolie. We hebben geluk en het is Engels ondertiteld. De kwaliteit van het montagewerk is echter dramatisch. Ik denk dat montage hier met naald en draad gaat en dat is te horen ook. Natuurlijk eindigt de film ook in drama en een broer verongelukt en twee anderen plegen zelfmoord. Na de film nog even een biertje in O'Malleys en dan is het weer tijd om te gaan. Markus moet op tijd weer in het vliegtuig zijn en morgen is het de verjaardag van Peter en wij vieren dat met Formule Campus (soort Formule 3000) racen op het grote, nieuwe circuit van Shanghai.

[ reactie toevoegen ]   |  permalink  |   ( 3 / 4668 )
Karten (12.06.05) 
zondag, 12 juni, 2005, 12:53
Markus arriveert vandaag weer in Shanghai en hij verblijft natuurlijk weer gezellig in mijn apartement. Op het programma staat vandaag karten. De volgende week zondag gaan Peter en ik op het circuit van Shanghai racen en voor die gelegenheid moet natuurlijk een beetje getraind worden. Nick, een kollega van ons is er ook en met z'n vieren begeven we ons naar de kartbaan aan de Zhongshan Bei Lu. Er zijn drie nivo karts die je kan kiezen om mee te racen. De laagst heeft een top van 80 km/h, de tweede 120 km/h en de hoogste 180 km/h. We beginnen maar eens met de laagste en ik wring mezelf in een natuurlijk te krappe helm voor de eerste heat. Racen is erg leuk op een buitenbaan en er zijn wat lange rechte stukken waarin je de kart echt in de begrenzer kan krijgen. Zoals zovele Chinese spulletjes blijken ook deze karts nogal eens uit te vallen en drie van ons moeten halverwege van kart wisselen. Mijn kart geeft het op omdat ik natuurlijk nogal krap zit en in het heetst van de strijd met mijn knie de carbarateur met een plop van de motor duwt. Gorgelend komt hij tot stilstand en direct komt een baan-marshal met een nieuwe ... eh, nou ja, andere kart aanhobbelen en kan ik de race weer hervatten.


Racen met een kart op een buitencircuit is toch wat leuker

Na deze heat zijn we wel gewend en gaan maar eens de 120 km/h karts proberen. Deze jongens gaan echt een stuk harder en trekken ook lekker op (zelfs met mijn gewicht). Dit is echt fun en we racen ook echt met strijd onderling om voor te blijven. In de bochten gaat het erg goed, maar op het rechte stuk zijn de lichtere gasten toch duidelijk in het voordeel. Zij accelereren een stuk sneller en lopen dus iedere keer een beetje van mij weg. Nou ja, racers zijn meestal niet groot en het is dus duidelijk waarom. Het is erg warm, we zijn al wat moe en het is al wat laat, dus is het niet het juiste moment om de snelste karts te gaan proberen. Dat doen we wel een ander keer.

's avonds ga ik samen met Markus naar O'Malleys, de ierse pub met nogal wat Laowai (buitenlanders). Het is echter gezellig buiten op een groot terras met banken waar je eten en drinken kan nuttigen, helaas ook voor Laowai prijzen. Maar het is toch wel weer eens lekker om een echte Europese steak met gebraden aardappeltjes te eten. Ook schenken ze hier natuurlijk Guinnes waarvan ik vermoed dat vele het alleen drinken om stoer te doen en ook natuurlijk Heineken. Dat drink ik ook zelden in Europa, dus er is natuurlijk geen reden om er hier wel aan te beginnen. Hoegaarden wit wordt het dus maar.

We babbelen een beetje over de Europese constitutie en natuurlijk de waardeloze richting van Frankrijk en Nederland. In mijn ogen is de constitutie te complex om een referendum over te houden en dit brengt Europa nog meer op achterstand. Als je ziet hoe China en India oprukken en de VS ze maar net bij kan houden is het erg wonderlijk dat Europa niet de koppen bij elkaar steekt om minimaal eens wat proberen bij te blijven. Veel mensen lijken te denken dat terug naar een oude situatie ook de oude tijden terugbrengt. Nou ja, we zullen het allemaal merken. De Europese unie blijft onbestuurbaar, de economie blijft stagneren, meer mensen worden werkeloos en de euro daalt in waarde. De mensen die nu juichend tegengestemd hebben zullen zich binnen enkele jaren stilletjes schamen, denk ik.

[ reactie toevoegen ]   |  permalink  |   ( 3 / 4713 )
Aquarium & Yuyuan (11.06.05) 
zaterdag, 11 juni, 2005, 12:50
Vandaag ga ik met Miodrag en Schnezena op stap in Shanghai. We beginnen op tijd en starten in Pudong voor een visite aan het Shanghai Aquarium. Vlak voor onze apartementen, stappen we in de lijn 2 metro die ons vliegensvlug naar de andere kant van de rivier brengt. Het aquarium ligt vlakbij de Pearl Tower (je weet wel, met die bollen) in een gebied met veel hoogbouw maar toch nog veel ruimte. Het is al erg warm vandaag (ergens in de dertig graden) dus we kijken al een beetje uit naar het waarschijnlijk koele gebouw. De entree is 110 yuan (11 euro) per persoon wat redelijk prijzig is voor de mensen hier en het daarom niet al te druk is.


Je kan de tanden tellen van de haai die boven je hoofd zwemt

Het aquarium is erg mooi. Veel basin's met allerlei bekende en nog meer onbekende vissen. Vele met mooie rotspartijen en watervalletjes. Ook grote basin's achter dik glas met kleine en hele grote (bijna 2 meter lang) zoetwatervissen. De afdeling met zoutwatervissen is groot en er gaat een glazen tunnel van bijna 100 meter onderdoor waarin je prachtig alle vissen van dichtbij kan zien. Ook krabben, haaien en roggen zwemmen er in overvloed. Tot nu toe vond ik die in San Francisco de mooiste van alle die ik gezien heb, maar ik begin nu echt te twijfelen. Zeker de moeite waard om te bezoeken mocht je toevallig een keertje in Shanghai zijn.

We besluiten wat te gaan eten op het drijvende restaurant op de Bund en nemen om daar te komen de voetgangerstunnel. Nou ja, voetgangers. Je stapt in een rail-wagonnetje die je door de tunnel heen rijd. De tunnel vermaakt je met een schouwspel van beelden, lichteffecten en geluid. Erg leuk als je toch naar de andere kant van de rivier moet en kost maar 30 yuan (3 euro). Een stuk beter dan in een hete taxi in de saai verlichte autotunnel met toeterende geluidseffecten en uitlaatgassen in je neus. Het eten bestond natuurlijk weer uit een heleboel lekker gerechtjes met als klap op de vuurpijl een grote pan kippensoep. Dat is dan 2 liter soep waar een hele gekookte kip in drijft. Nu weet ik niet of je wel eens een kip met stokjes hebt geprobeerd te ontleden, maar dat gaat niet makkelijk. De soep smaakt echter opperbest en het is natuurlijk op deze hete dag belangrijk veel vocht binnen te krijgen.

Na de lunch gaan we naar het oude deel van Shanghai om de Yuyuan Garden te bezoeken. Buiten de tuin staat het overbekende theehuis met die zigzag bruggetjes te midden van vele winkels en restaurantjes. Die zigzag zit er in om boze geesten weg te houden. Iedereen weet toch dat geesten zich alleen rechtlijning voortbewegen en zo kunnen ze de brug niet goed gebruiken. Tegenwoordig kunnen de boze geesten al helemaal niet meer uit de weg want nu zitten de bruggetjes verstopt met binnelandse en buitenlandse toeristen en ook het theehuisje puilt uit van de mensen.


Mooie vijvertjes met rotsjes en oude huisjes

Een half uurtje voor sluitingstijd gaan we dan eindelijk de tuin in voor 30 yuan. De meeste buitenlandse toeristen zijn dan weer in hun airco-bussen geladen op weg naar de volgende leegklop attractie. De tuin is erg mooi met veel rotspartijtjes, oude paviljoentjes en vijvertjes. Lekker rustig nu en we dwalen er dan ook rond tot het echt sluitingstijd is. Traditie is altijd dat als je een Chinese tuin verlaat, je altijd door een commerciele straat moet met souveniers en allerlei prullaria die toeristen plachten te kopen. Ik koop vandaag maar eens een stempeltje met mijn Chinese naam: Ai Baolo. Ai is in het Chinees kort voor 'van der Arend' en 'Baolo' is het meest gebruikt voor de naam Paul. Zoals hier gebruikelijk is komt de achternaam eerst en de voornaam laatst. Wellicht noemen ze hier dus voornaam, achternaam en andersom. Nou ja, in ieder geval weer een prachtige dag met veel mooie en nieuwe belevenissen.

[ reactie toevoegen ]   |  permalink  |   ( 3 / 4663 )

Back Next