Aankomst (29.03.05) 
dinsdag, 29 maart, 2005, 08:04
Na ongeveer 10 uur vliegen zet de KLM 747 zijn wielen aan de grond in Shanghai. Nog een beetje duf van de vlucht raap ik al mijn spullen bij elkaar en ga in de rij staan om het vliegtuig te verlaten. Voor mijn boert een Chinese zakenman hard. Chinezen schamen zich totaal niet voor hun lichaamsfuncties, waar ik echter nog steeds aan moet wennen. Op het vliegveld wacht ik voor mijn koffer. Volgepakt met wat kleding en schoenen (het meeste heb ik mijn vorige trip al meegenomen), wat boeken, kadootjes en veel Hollandse etenswaren. Chocolade zoals repen, paaseitjes en hagelslag, stroopwafels, drop, etc. De bagageband doet zo’n vier meter en stopt dan weer met sirene en zwaailicht. Zo gaat dat enige keren. Wellicht is mijn koffer van ongeveer 32 kg iets te zwaar voor dit.

Eenmaal door de duane en een grote menigte Chinezen met bordjes waarop de namen staan van mensen die zij op komen halen, ploeter ik voort met mijn twee trolleys en een laptop bungelend aan mijn schouder. Richting de wachtrij voor taxi’s. Een illegale taxi chauffeur probeert mij nog te verleiden om met hem mee te gaan (very cheap), maar ik vind de normale taxi al uitdaging genoeg. Van mijn stapeltje ‘homers’ laat ik de taxi chauffeur het kaartje zien van het Duitse bedrijf dat mijn visa, werk en verblijfsvergunning zal regelen. Ik moet daar zo snel mogelijk mijn paspoort achterlaten voor de procedures.

Hierna begeef ik me weer per taxi naar het apartement. Taxi’s zijn hier niet duur. Een tripje van een uur van het vliegveld naar mijn apartement kost ongeveer 150 yuan (ong. 15 euro). Goedkoper is om met de zweeftrein te gaan voor 50 yuan en dan de rest met de metro van ongeveer 15 yuan. De zweeftrein is erg leuk. Met 430 km per uur raast het over zijn betonnen rails voor ongeveer 32 kilometer. Helaas heb ik vandaag zoveel bagage dat ik het even avontuurlijke tripje met de taxi neem.

Het verkeer is een chaos en alle taxi chauffeurs hier denken dat westerse mensen (‘longnoses’) altijd haast hebben. Ze rijden daarom als gekken en wisselen continu van rijstrook zodra er ergens een gaatje loemt of verkeer lijkt meer op te schieten. Waarschijnlijk leren ze hier rijden met zo’n spelletje van 8 schuifjes en een leeg gaatje. Dit rijgedrag lijkt volgens mij een averechts effect te hebben op de doorstroom. Maar, dat ziet de gemiddelde chauffeur hier niet echt in.

Na mijn bagage in het apartement achtergelaten te hebben, begeef ik me naar ons kantoor in de Suntong Infoport Plaza op de Huaihai Lu (lu = straat en de uitspraak is: Gwaihai Loe). Ik word daar hartelijk verwelkomd door het team van jong ingenieurs en praat wat bij. Met mij heb ik een grote zak paaseitjes van de Jamin meegenomen. Daar de kwaliteit van de chocolade in China niet echt geweldig is, vind het gretig aftrek en is de zak aan het eind van de dag leeg. Dan begint het echte werk van email ophalen, adminstratieve zaken en trainingen voorbereiden.


In mijn kantoortje op de 8ste verdieping

Vanwege de jetlag besluit ik het kort te houden. Na wederom een heerlijke maaltijd in de Megabite foodcourt onder het apartement en wat boodschappen in de supermarkt, begeef ik me naar m’n flat, naar bed.

[ reactie toevoegen ]   |  permalink  |   ( 3 / 4537 )
Vertrek (28.03.05) 
maandag, 28 maart, 2005, 07:50
Vandaag is de dag van vertrek voor de eerste lange periode in China. Na een gezellige eerste paasdag met ma en diner bij Anja en Henk klopt de werkelijkheid van het moment weer op de deur. Na een late brunch met ma, Rick en Kirsten, sjouwen we mijn koffers in de auto. Rick rijd ons naar Schiphol waar ik incheck en we nog een kopje koffie hebben voordat ik afscheid neem en door de duane ga. Natuurlijk kies ik weer het verkeerde rijtje zodat ik, maar ook mijn afscheidscommittee, lang moeten wachten voordat ik uiteindelijk uit zicht verdwijn. Ondanks dat ik 14 mei alweer terug in Nederland ben voor een weekje, is het afscheid toch een beetje moeilijk. Zonder bijzonder veel te doen, wacht ik in de business lounge voor boarding van het vliegtuig.


Gezellig nog even een bakkie voor vertrek

Na in het vliegtuig gesettled te zijn, is er normaal een diner. Het smaakt redelijk voor een vliegtuigmaaltijd en het gebrek aan smaak compenseer ik rijkelijk met rode wijn. Dan gaan de lichten uit en is er de mogelijkheid om te slapen. Met stoel in laagste stand, sokjes aan, oordopjes in en ogen masker doe ik een poging. Na enige uren doezelen, geef ik het op en klik ik het displaytje aan om een film te kijken. De unbelievables is een animatiefilm, maar toch erg leuk. We vliegen over Rusland, Mongolie naar China. Langzaam verstrijkt de tijd totdat het weer tijd is voor ontbijt en de voorbereidingen voor de landing start.

[ reactie toevoegen ]   |  permalink  |   ( 3 / 4487 )

Back