zaterdag, 18 juni, 2005, 13:05
Samen met Markus, Miodrag en Schnezena gaan we vandaag een bezoekje brengen aan Suzhou, de stad met duizend tuinen. We hebben vandaag de chauffeur van Wayne, meneer Li met ons en hij rijd ons in een anderhalf uurtje naar de stad niet ver weg van Shanghai. Het eerste grote park wat we aandoen is Hu Qiu (Tijger Berg) met een grote scheefstaande pagode op de top. Het is een erg rustig en mooi park met bonsai tuintjes, rotsen, huisjes en bruggetjes. Ook hoor je hier vogels (die waarschijnlijk niet te eten zijn) en kikkers. Het is niet te druk, erg warm en vochtig en op een paar momentjes vallen er drie of vier druppeltjes. We genieten volop en nemen er onze tijd voor.
Leuke pleintjes met beekjes en watervalletjes
Na weer door de traditionele uitgang en winkelstraat (waar ik nog een zijden overhemd koop voor 5 euro die ik wellicht ook voor 3 euro had kunnen krijgen) gelopen te zijn, zijn we toch wel weer blij als we even bij kunnen komen in de auto met airco. Het is zo'n MPV die ze hier 'Mianbaoche' noemen, wat letterlijk brood-auto betekent. Dit vanwege de vorm. We zetten koers naar het centrum van de stad om een restaurantje te vinden voor de lunch. Hoe ik ook probeer in mijn beste Chinees, de chauffeur, meneer Li, blijft weigeren om samen met ons te gaan eten. Omgang met de andere chauffeur, meneer Chen is toch makkelijker. Die doet gewoon met alles mee en is ook een gezellige vent.
Niet alleen de Italianen kunnen scheve torens bouwen
Na de lunch gaan we naar een tweede tuin, de 'tuin van de nederige man'. Een park met weer vele oude gebouwtjes, paviljoentjes en vele vijvers met waterlelies. Natuurlijk zijn we weer in het verkeerde seizoen, want de waterlelies dragen geen bloemen. Maar mooi blijft het. We proberen nog naar een ander park te lopen met een grote pagode, maar als we daar aankomen blijkt het al laat en we gaan dus maar niet naar binnen. Een snelle foto vanaf de straat en dan nemen we voor de verandering maar eens fiets-riksja's om ons terug naar de auto te brengen. We zeggen de riksja-rijders gedag en stappen vlug in de auto voor een verkoelende rit terug naar Shanghai.
Vijvers, bruggetjes en waterlelies
Erg handig zijn de aftellers bij de stoplichten. Bij groen licht tellen ze af om aan te geven hoeveel seconden je nog hebt voordat het naar rood gaat en bij rood tellen ze in rood af hoe lang je nog moet wachten voordat de lichten op groen gaan. Voorkomt dat mensen onnodig gas geven om door groen te kunnen terwijl ze nog ruim tijd hebben of dat ze het toch niet meer halen. Ook bij rood weet je wanneer hij op groen gaat springen en kan je langzaam toerijden als het bijna zover is.
Grappig zijn de aftellers op de stoplichten
's Avonds ga ik met Markus, Peter en Flo naar een Chinese film. We hebben weinig tijd maar snacken toch nog even snel wat in een restaurant. Onze flessen bier krijgen we niet op en we smokkelen deze dus maar de filmzaal in. De film is een rustig verhaal over een familie waarvan broers en zussen hier en daar gaan werken. Onder andere in Ulan Bator, de hoofdstad van Mongolie. We hebben geluk en het is Engels ondertiteld. De kwaliteit van het montagewerk is echter dramatisch. Ik denk dat montage hier met naald en draad gaat en dat is te horen ook. Natuurlijk eindigt de film ook in drama en een broer verongelukt en twee anderen plegen zelfmoord. Na de film nog even een biertje in O'Malleys en dan is het weer tijd om te gaan. Markus moet op tijd weer in het vliegtuig zijn en morgen is het de verjaardag van Peter en wij vieren dat met Formule Campus (soort Formule 3000) racen op het grote, nieuwe circuit van Shanghai.
[ reactie toevoegen ] | permalink |
( 3 / 4671 )zondag, 12 juni, 2005, 12:53
Markus arriveert vandaag weer in Shanghai en hij verblijft natuurlijk weer gezellig in mijn apartement. Op het programma staat vandaag karten. De volgende week zondag gaan Peter en ik op het circuit van Shanghai racen en voor die gelegenheid moet natuurlijk een beetje getraind worden. Nick, een kollega van ons is er ook en met z'n vieren begeven we ons naar de kartbaan aan de Zhongshan Bei Lu. Er zijn drie nivo karts die je kan kiezen om mee te racen. De laagst heeft een top van 80 km/h, de tweede 120 km/h en de hoogste 180 km/h. We beginnen maar eens met de laagste en ik wring mezelf in een natuurlijk te krappe helm voor de eerste heat. Racen is erg leuk op een buitenbaan en er zijn wat lange rechte stukken waarin je de kart echt in de begrenzer kan krijgen. Zoals zovele Chinese spulletjes blijken ook deze karts nogal eens uit te vallen en drie van ons moeten halverwege van kart wisselen. Mijn kart geeft het op omdat ik natuurlijk nogal krap zit en in het heetst van de strijd met mijn knie de carbarateur met een plop van de motor duwt. Gorgelend komt hij tot stilstand en direct komt een baan-marshal met een nieuwe ... eh, nou ja, andere kart aanhobbelen en kan ik de race weer hervatten.
Racen met een kart op een buitencircuit is toch wat leuker
Na deze heat zijn we wel gewend en gaan maar eens de 120 km/h karts proberen. Deze jongens gaan echt een stuk harder en trekken ook lekker op (zelfs met mijn gewicht). Dit is echt fun en we racen ook echt met strijd onderling om voor te blijven. In de bochten gaat het erg goed, maar op het rechte stuk zijn de lichtere gasten toch duidelijk in het voordeel. Zij accelereren een stuk sneller en lopen dus iedere keer een beetje van mij weg. Nou ja, racers zijn meestal niet groot en het is dus duidelijk waarom. Het is erg warm, we zijn al wat moe en het is al wat laat, dus is het niet het juiste moment om de snelste karts te gaan proberen. Dat doen we wel een ander keer.
's avonds ga ik samen met Markus naar O'Malleys, de ierse pub met nogal wat Laowai (buitenlanders). Het is echter gezellig buiten op een groot terras met banken waar je eten en drinken kan nuttigen, helaas ook voor Laowai prijzen. Maar het is toch wel weer eens lekker om een echte Europese steak met gebraden aardappeltjes te eten. Ook schenken ze hier natuurlijk Guinnes waarvan ik vermoed dat vele het alleen drinken om stoer te doen en ook natuurlijk Heineken. Dat drink ik ook zelden in Europa, dus er is natuurlijk geen reden om er hier wel aan te beginnen. Hoegaarden wit wordt het dus maar.
We babbelen een beetje over de Europese constitutie en natuurlijk de waardeloze richting van Frankrijk en Nederland. In mijn ogen is de constitutie te complex om een referendum over te houden en dit brengt Europa nog meer op achterstand. Als je ziet hoe China en India oprukken en de VS ze maar net bij kan houden is het erg wonderlijk dat Europa niet de koppen bij elkaar steekt om minimaal eens wat proberen bij te blijven. Veel mensen lijken te denken dat terug naar een oude situatie ook de oude tijden terugbrengt. Nou ja, we zullen het allemaal merken. De Europese unie blijft onbestuurbaar, de economie blijft stagneren, meer mensen worden werkeloos en de euro daalt in waarde. De mensen die nu juichend tegengestemd hebben zullen zich binnen enkele jaren stilletjes schamen, denk ik.
[ reactie toevoegen ] | permalink |
( 3 / 4721 )zaterdag, 11 juni, 2005, 12:50
Vandaag ga ik met Miodrag en Schnezena op stap in Shanghai. We beginnen op tijd en starten in Pudong voor een visite aan het Shanghai Aquarium. Vlak voor onze apartementen, stappen we in de lijn 2 metro die ons vliegensvlug naar de andere kant van de rivier brengt. Het aquarium ligt vlakbij de Pearl Tower (je weet wel, met die bollen) in een gebied met veel hoogbouw maar toch nog veel ruimte. Het is al erg warm vandaag (ergens in de dertig graden) dus we kijken al een beetje uit naar het waarschijnlijk koele gebouw. De entree is 110 yuan (11 euro) per persoon wat redelijk prijzig is voor de mensen hier en het daarom niet al te druk is.
Je kan de tanden tellen van de haai die boven je hoofd zwemt
Het aquarium is erg mooi. Veel basin's met allerlei bekende en nog meer onbekende vissen. Vele met mooie rotspartijen en watervalletjes. Ook grote basin's achter dik glas met kleine en hele grote (bijna 2 meter lang) zoetwatervissen. De afdeling met zoutwatervissen is groot en er gaat een glazen tunnel van bijna 100 meter onderdoor waarin je prachtig alle vissen van dichtbij kan zien. Ook krabben, haaien en roggen zwemmen er in overvloed. Tot nu toe vond ik die in San Francisco de mooiste van alle die ik gezien heb, maar ik begin nu echt te twijfelen. Zeker de moeite waard om te bezoeken mocht je toevallig een keertje in Shanghai zijn.
We besluiten wat te gaan eten op het drijvende restaurant op de Bund en nemen om daar te komen de voetgangerstunnel. Nou ja, voetgangers. Je stapt in een rail-wagonnetje die je door de tunnel heen rijd. De tunnel vermaakt je met een schouwspel van beelden, lichteffecten en geluid. Erg leuk als je toch naar de andere kant van de rivier moet en kost maar 30 yuan (3 euro). Een stuk beter dan in een hete taxi in de saai verlichte autotunnel met toeterende geluidseffecten en uitlaatgassen in je neus. Het eten bestond natuurlijk weer uit een heleboel lekker gerechtjes met als klap op de vuurpijl een grote pan kippensoep. Dat is dan 2 liter soep waar een hele gekookte kip in drijft. Nu weet ik niet of je wel eens een kip met stokjes hebt geprobeerd te ontleden, maar dat gaat niet makkelijk. De soep smaakt echter opperbest en het is natuurlijk op deze hete dag belangrijk veel vocht binnen te krijgen.
Na de lunch gaan we naar het oude deel van Shanghai om de Yuyuan Garden te bezoeken. Buiten de tuin staat het overbekende theehuis met die zigzag bruggetjes te midden van vele winkels en restaurantjes. Die zigzag zit er in om boze geesten weg te houden. Iedereen weet toch dat geesten zich alleen rechtlijning voortbewegen en zo kunnen ze de brug niet goed gebruiken. Tegenwoordig kunnen de boze geesten al helemaal niet meer uit de weg want nu zitten de bruggetjes verstopt met binnelandse en buitenlandse toeristen en ook het theehuisje puilt uit van de mensen.
Mooie vijvertjes met rotsjes en oude huisjes
Een half uurtje voor sluitingstijd gaan we dan eindelijk de tuin in voor 30 yuan. De meeste buitenlandse toeristen zijn dan weer in hun airco-bussen geladen op weg naar de volgende leegklop attractie. De tuin is erg mooi met veel rotspartijtjes, oude paviljoentjes en vijvertjes. Lekker rustig nu en we dwalen er dan ook rond tot het echt sluitingstijd is. Traditie is altijd dat als je een Chinese tuin verlaat, je altijd door een commerciele straat moet met souveniers en allerlei prullaria die toeristen plachten te kopen. Ik koop vandaag maar eens een stempeltje met mijn Chinese naam: Ai Baolo. Ai is in het Chinees kort voor 'van der Arend' en 'Baolo' is het meest gebruikt voor de naam Paul. Zoals hier gebruikelijk is komt de achternaam eerst en de voornaam laatst. Wellicht noemen ze hier dus voornaam, achternaam en andersom. Nou ja, in ieder geval weer een prachtige dag met veel mooie en nieuwe belevenissen.
[ reactie toevoegen ] | permalink |
( 3 / 4665 )donderdag, 9 juni, 2005, 12:46
De grote dag is aangebroken. De officiele opening van de Micronas Shanghai R&D afdeling. Dit gaat gepaard met een officieel aangeklede ceremonie in de balzaal van het Crown Plaza hotel in de buurt van het kantoor. Voor deze gelegenheid is de CEO, de heer Kalsbach ingevlogen en nog vele prominente gasten van in en rond Shanghai. De middag vullen we met presentaties om onze nieuwe Chinese medewerkers zich te presenteren aan onze CEO.
De avond start met het verwelkomen van alle VIP gasten, een beginpraatje van de heer Kalsbach over het eindelijk verwezenlijken van een al lang geplande start in Shanghai en een korte introductie door Wayne, onze general manager. Dan zijn de intro's gedaan en is er een officieel moment: het doorknippen van het lint door een aantal van de genodigden. Dat het lint in een Crown Plaza zaal staat in plaats voor de ingang van het kantoor, schijnt hier niet meer uit te maken. Het gaat om de symboliek.
Knip een lintje, plop wat confetti en klaar
Dan start het gezellige deel met natuurlijk veel en lekker eten, champagne, wijn, bier en optredens. Eerst komt een groepje jongedames het toneel op die met originele Chinese instrumenten wat klassiek Chinees maar ook moderne muziek ten gehore brengt. Erg leuk en het publiek reageert enthousiast. Als volgende act komen twee jonge meisjes op het toneel die echte Chinese acrobatiek laten zien. Als slangemensjes buigen ze net zo makkelijk achterover als voorover en weten hun lichamen in de meest wonderlijke huidingen te brengen. De gasten kijken verbaasd en geboeid toe. De meisjes krijgen dan ook een overdonderend applaus. Als laatste act treed onze eigen receprioniste Su op. Met kundigheid en veel souplesse laat ze een klassiek Chinese danswijze zien. Met veel hand en lichaam bewegingen die een beetje aan touchi doen denken. Natuurlijk ontvangt ze de meeste waardering van haar bevriend publiek.
De avond is natuurlijk ook bedoeld om wat nieuwe kontakten te spreken en wat oude weer te zien. Netwerken is erg belangrijk in China en een goede persoonlijke relatie is nodig voor een goede zakenlijke relatie. Dus handen schudden, kaartjes uitwisselen en korte gesprekjes om elkaar een beetje te leren kennen.
Het gehele Shanghai team, klaar voor de start
De avond eindigt om ongeveer 10 uur en er is dus nog tijd om met een klein groepje een barretje in te duiken. Samen met meneer Kalsbach, Peter, Miodrag en Zoran (directeur van onze Hongkong afdeling) koersen we naar een gezellige bar aan de Bund waar je van het grote dakterras een prachtig overzicht hebt over de Huangpu rivier en Pudong. Nogmaals wordt er Champagne aangesleept en naast veel plezier en grappige verhalen bespreken we wat plannen en strategien. De beste ideeen ontstaan nu eenmaal in met de neus in een glas.
[ reactie toevoegen ] | permalink |
( 3 / 4535 )zaterdag, 14 mei, 2005, 11:53
Vandaag vlieg ik voor een kort thuisbezoekje van een week, terug naar Nederland. Leuk om mijn familie en vrienden weer eens te zien. Ook ben ik mijn kollega's in Nijmegen nog niet vergeten en hoop ze ook nog enigszins van dienst te kunnen zijn. Volgend rapport is dus pas weer vanaf maandag 23 Mei.[ reactie toevoegen ] | permalink |
( 3 / 4644 )Back Next
